Τεύχος 2
ΤΟΜΟΣ 46
ΤΕΥΧΟΣ 2 – 1
ΒΕΝΟΥ ΘΜ., ΤΣΟΛΙΑΝΟΣ Ι., ΣΟΛΩΜΟΥ Γ., ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Σ., ΤΟΠΙΤΣΟΓΛΟΥ Β.
ΑΓΩΓΗ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ
ΣΤΟΜΑ 2018; 46: 75 – 84
Εισαγωγή: Η έννοια του ανοικτού, στην κοινωνία, Πανεπιστημίου, έδωσε την ιδέα στους ιθύνοντες του Βαφοπουλείου Πνευματικού Κέ-
ντρου Θεσσαλονίκης, να ζητήσουν την αρωγή του Τμήματος Οδοντιατρικής για ένα πρόγραμμα Αγωγής Στοματικής Υγείας σε παιδιά.
Σκοπός: Η προσπάθεια συγκερασμού των εκπαιδευτικών επιδιώξεων της Πρωτοβάθμιας και της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης προς όφε-
λος των παιδιών και των προπτυχιακών φοιτητών. Υλικά και Μέθοδοι: Ομάδα-στόχο αποτέλεσαν τα παιδιά διαφόρων Δημοτικών Σχολείων της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Ομάδα-δράσης αποτέλεσαν προπτυχιακοί φοιτητές, ως άσκηση πεδίου στο πλαίσιο του μαθήματος «Κοινωνική Οδοντιατρική». Ως χρόνος και τόπος υλοποίησης ορίσθηκε η Άνοιξη του 2016 και η αίθουσα παιδικής βιβλιοθήκης στο Βαφοπούλειο. Σύμφωνα με τη μεθοδολογία κατά το Μοντέλο Αγωγής Υγείας των Ewels και Simnett (1999), ο σχεδιασμός ενός προγράμματος περιλαμβάνει 4 στάδια: Οργάνωση, Προετοιμασία, Υλοποίηση και Αξιολόγηση. Η ομάδα δράσης, πέρα από τη βιωματική εκπαίδευση στο βούρτσισμα των δοντιών, προετοίμασε θεατρικό δρώμενο, επιτραπέζια παιχνίδια, χορευτικό, ζωγραφική και άλλες δράσεις, ο αριθμός και η διάρκεια των οποίων θα εξαρτιόταν από το πλήθος, την ηλικία και τη γνωστική ετοιμότητα των παιδιών.
Αποτελέσματα: Έλαβαν μέρος 17 προπτυχιακοί φοιτητές του 5ου έτους της Οδοντιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. και πραγματοποιήθηκαν
συνολικά 5 εκπαιδευτικές συναντήσεις, στις οποίες συμμετείχαν 183 παιδιά ηλικίας 6-10 ετών. Η κάθε συνάντηση διαρκούσε περίπου
μιάμιση ώρα και περιλάμβανε την υποδοχή των παιδιών με μουσική και χορό, την εκπαίδευση στο βούρτσισμα, καλλιτεχνική δημιουργία,
κ.ά. Η αξιολόγηση εκτιμήθηκε από παιδιά και φοιτητές στο τέλος της συνάντησης. Συμπέρασμα: Μέσα από το πρόγραμμα Αγωγής Στοματικής Υγείας, (α) οι φοιτητές εξοικειώθηκαν με τον ρόλο του εκπαιδευτή, (β) τα δε παιδιά εξοικειώθηκαν με τον οδοντίατρο και (γ) εκπαιδεύτηκαν στο βούρτσισμα των δοντιών με διασκεδαστικό τρόπο και μέσα από μια πληθώρα οπτικοακουστικών μέσων. Συνεπώς, είναι εφικτή και αποτελεσματική η σύμπραξη Τριτοβάθμιας και Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για το αντικείμενο της Αγωγής Στοματικής Υγείας.
ΤΕΥΧΟΣ 2 – 2
ΔΕΡΜΑΤΑ Α., ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ Μ. ΑΡΧΑΚΗΣ Α.
ΝΕΥΡΟΙΝΩΜΑΤΩΣΗ. ΣΤΟΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΥΦΛΟΚΩΦΩΣΗ
ΣΤΟΜΑ 2018; 46: 85 – 90
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με την νευροϊνωμάτωση, η περιγραφή της κλινικής εικόνας των δυο συχνότερων τύπων (τύπου Ι και ΙΙ) καθώς και των στοματικών εκδηλώσεων της νόσου. Η νευροϊνωμάτωση τύπου Ι (αυτοσωμικό επικρατές νόσημα) χαρακτηρίζεται από την παρουσία café-au-lait κηλίδων κατά τη βρεφική ηλικία ενώ συνήθως αργότερα εμφανίζονται δερματικά νευροϊνώματα, σκελετικές ανωμαλίες και κακοήθεις νεοπλασίες. Παθογνωμονικό εύρημα αποτελούν τα οζίδια του Lisch. Η νευροϊνωμάτωση τύπου ΙΙ (αυτοσωμικό επικρατές νόσημα) χαρακτηρίζεται από την τάση ανάπτυξης όγκων όπως νευροϊνωμάτων και σβαννωμάτων στα αιθουσαία κυρίως νεύρα καθώς και ενδοκρανιακών ή ενδονωτιαίων μηνιγγιωμάτων. Κύρια
κλινικά συμπτώματα αποτελούν η μερική η πλήρης κώφωση, οφθαλμολογικές και δερματικές εκδηλώσεις ανάλογα με την εντόπιση των όγκων. Ενδοστοματικά μπορούν να εμφανιστούν νευροϊνώματα και μελαχρωματικές κηλίδες στα μαλακά μόρια του στόματος με κύρια εντόπιση τη γλώσσα και τους παρειακούς βλεννογόνους. Ανάπτυξη όγκων στα κρανιακά οστά προκαλούν μακροκεφαλία ενώ αντίστοιχα στο τρίδυμο νεύρο ημιπροσωπική παραμόρφωση. Η νευροϊνωμάτωση μπορεί να οδηγήσει στην τυφλοκώφωση με ταυτόχρονη μερική
ή πλήρη απώλεια των αισθήσεων της όρασης και της ακοής. Η οδοντιατρική αντιμετώπιση ασθενών με νευροϊνωμάτωση στηρίζεται στη συνεργασία πολλών ειδικοτήτων με στόχο την πρόληψη και την έγκαιρη αντιμετώπιση των ενδοστοματικών συμπτωμάτων, την αποκατάσταση της λειτουργικότητας και της αισθητικής. Σε ασθενείς με τυφλοκώφωση είναι σημαντική η ανάπτυξη τεχνικών επικοινωνίας που θα διευκολύνουν τη συνεργασία του ασθενή με τον οδοντίατρο και θα βελτιώσουν τις συνθήκες και την ποιότητα της θεραπείας.
ΤΕΥΧΟΣ 2 – 3
ΛΙΟΣΑΤΟΣ Α., ΔΕΡΒΙΣΟΓΛΟΥ Θ., ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Χ.
ΝΟΣΟΣ ALZHEIMER ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΤΙΔΑ: ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗΣ
ΣΤΟΜΑ 2018; 46: 91 – 102
Η παρούσα ανασκόπηση αποσκοπεί στη διερεύνηση και παρουσίαση στοιχείων της υφιστάμενης βιβλιογραφίας αναφορικά με την ενδεχόμενη σχέση της Νόσου Alzheimer (ΝΑ) με την περιοδοντική νόσο. Αμφότερες, ΝΑ και περιοδοντίτιδα συνιστούν διαδεδομένες
νοσολογικές οντότητες, οι οποίες συνήθως προσβάλλουν μεσήλικες και ηλικιωμένους με σημαντικές επιδράσεις στην ποιότητα ζωής. Ιδίως η ΝΑ, η οποία συνιστά την πρώτη αιτία άνοιας διεθνώς, προκαλεί κυτταρική εκφύλιση των νευρώνων και οδηγεί σε απώλεια μνήμης, βλάβες σε όλες τις νοητικές λειτουργίες και τελικά σε πλήρη ανικανότητα και εξάρτηση του ασθενούς. Πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα έχουν εμπλέξει την ύπαρξη περιφερικών φλεγμονών με συστηματικές συνέπειες στην αιτιοπαθογένεια της ΝΑ. Η βιολογική βάση της σχέσης αυτής απορρέει από την αύξηση της συγκέντρωσης ενός συνόλου μακρομοριακών ενώσεων στο πλάσμα, που αποτελούν διαμεσολαβητές με θεμελιώδη ρόλο στη φλεγμονώδη απόκριση, όπως η ιντερλευκίνη-1 (IL-1), η ιντερλευκίνη-6 (IL-6) και ο παράγοντας νέκρωσης όγκων (TNF). Είναι γνωστό ότι η περιοδοντική νόσος, ως χρόνια φλεγμονή, δύναται, σε ορισμένες περιπτώσεις, να επηρεάσει το σύστημα και να οδηγήσει σε αύξηση διαφόρων βιοδεικτών στο αίμα. Η αύξηση αυτή του συστηματικού φλεγμονώδους φορτίου μπορεί να έχει επιδράσεις σε απομακρυσμένες περιοχές και, ως εκ τούτου, η περιοδοντίτιδα έχει συσχετισθεί με συστηματικές παθήσεις, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και η στεφανιαία νόσος. Τόσο η παραγωγή φλεγμονωδών μεσολαβητών και κυτοκινών επί περιοδοντίτιδας και η είσοδος αυτών στη συστηματική κυκλοφορία, όσο και η ανεύρεση περιοπαθογόνων μικροβίων στον εγκέφαλο ασθενών με ΝΑ, οδήγησαν στη διατύπωση και διερεύνηση της υπόθεσης ότι οι παθογενετικοί μηχανισμοί που επισυμβαίνουν κατά την εγκατάσταση της ΝΑ, ενδέχεται να επηρεάζονται από την παρουσία ενεργής περιοδοντικής φλεγμονής.
ΤΕΥΧΟΣ 2 – 4
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ Ι., ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ Μ., ΚΟΚΟΤΗ Μ.
ΟΛΟΚΕΡΑΜΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΙΠΥΡΙΤΙΚΟΥ ΛΙΘΙΟΥ, ΑΛΟΥΜΙΝΑΣ ΚΑΙ ΖΙΡΚΟΝΙΑΣ: ΜΕΡΟΣ Α’ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
ΣΤΟΜΑ 2018; 46: 103 – 108
Οι ολοκεραμικές αποκαταστάσεις στην οδοντιατρική αποτελούν μια συνεχώς αυξανόμενη τάση, αφού προσφέρουν καλύτερη αισθητική και βιοσυμβατότητα από τις μεταλλοκεραμικές. Κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί διάφορα ολοκεραμικά συστήματα. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η βιβλιογραφική ανασκόπηση των εργαστηριακών μελετών που αφορούν τα κεραμικά διπυριτικού λιθίου, αλουμίνας και ζιρκονίας, για την καταγραφή των ορίων θραύσης του κάθε υλικού, αλλά και των προτύπων θραύσης που παρατηρούνται κατά τη φόρ-
τιση. Τα ολοκεραμικά συστήματα διπυριτικού λιθίου και αλουμίνας εμφανίζουν όρια θραύσης μικρότερα από τα ολοκεραμικά ζιρκονίας, πάντα όμως υψηλότερα από τα όρια της φυσιολογικής λειτουργίας. Έτσι, τα ολοκεραμικά διπυριτικού λιθίου και αλουμίνας μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πρόσθια περιοχή, ενώ αυτά της ζιρκονίας θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και στην περιοχή των γομφίων. Συνοψίζοντας, θα πρέπει να αναφερθεί ότι κανένα εργαστηριακό μοντέλο δεν μπορεί να αναπαράγει επακριβώς το στοματογναθικό σύστημα. Γι’ αυτό και τα αποτελέσματα που προκύπτουν από εργαστηριακές μελέτες θα πρέπει να αξιολογούνται με προσοχή.
ΤΕΥΧΟΣ 2 – 5
ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ Μ., ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ Ι., ΚΟΚΟΤΗ Μ.
ΟΛΟΚΕΡΑΜΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΙΠΥΡΙΤΙΚΟΥ ΛΙΘΙΟΥ, ΑΛΟΥΜΙΝΑΣ ΚΑΙ ΖΙΡΚΟΝΙΑΣ: ΜΕΡΟΣ Α’ ΚΛΙΝΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
ΣΤΟΜΑ 2018; 46: 109 – 118
Οι ολοκεραμικές αποκαταστάσεις στην οδοντιατρική αποτελούν μια συνεχώς αυξανόμενη τάση αφού προσφέρουν καλύτερη αισθητική και βιοσυμβατότητα από τις μεταλλοκεραμικές. Κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί διάφορα ολοκεραμικά συστήματα. Σκοπός αυτής της ανασκόπησης ήταν η διερεύνηση των ποσοστών επιβίωσης ΑΠΑ σε φυσικά δόντια, οι οποίες κατασκευάστηκαν από κεραμικά αλουμίνας, διπυριτικού λιθίου και ζιρκονίας, όπως και των πιθανών επιπλοκών των αποκαταστάσεων αυτών (τεχνικών και βιολογικών), αλλά και
της συχνότητας εμφάνισης αυτών. Τα ποσοστά επιβίωσης των κεραμικών διπυριτικού λιθίου ήταν 86,1-98,2% (10 έτη) για μονήρεις στεφάνες, ενώ για ακίνητες γέφυρες κυμάνθηκαν από 51-87,9% (10 έτη). Για τα κεραμικά αλουμίνας η επιβίωση ήταν αντίστοιχα 90,2-99,1% για μονήρεις στεφάνες (3-6 έτη) και 86,2% για ακίνητες γέφυρες (5 έτη). Τέλος, τα κεραμικά ζιρκονίας εμφάνισαν ποσοστά επι-
βίωσης 79-91,2% για μονήρεις στεφάνες και 70,5-100% για ακίνητες γέφυρες (5 έτη). Από τις επιπλοκές που μελετήθηκαν προέκυψε ότι η τερηδόνα αποτελεί τη συχνότερη βιολογική επιπλοκή, ενώ η θραύση της κεραμικής επικάλυψης (chipping) αποτελεί τη συχνότερη τεχνική επιπλοκή. Συνοψίζοντας, τα ολοκεραμικά συστήματα μπορούν να αποτελέσουν μια εναλλακτική επιλογή σε σχέση με τις μεταλλοκε-ραμικές αποκαταστάσεις ειδικά σε περιοχές με υψηλές αισθητικές απαιτήσεις.
ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΟΜΕΝΑ ΑΡΧΕΙΑ
Newsletter
Εγγραφείτε στο newsletter μας και ενημερωθείτε για νέα & εκδηλώσεις της Στοματολογικής Eταιρείας Βορείου Ελλάδος