Τεύχος 4

ΤΟΜΟΣ 46

ΤΕΥΧΟΣ 4 – 1

ΜΗ ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗΣ ΣΕ ΛΕΙΕΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΕΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΡΙΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ.

Μ. Μ. ΚΟΥΚΟΥΒΙΤΗ, Α. ΚΟΛΕΒΕΝΤΗ, Α. ΤΣΙΜΠΙΡΗΣ

ΣΤΟΜΑ 2018; 46: 185 – 192

Ο σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η βελτίωση της εμφάνισης της κλινικής εικόνας των πρόσθιων τομέων με αλλοιώσεις σε λείες επιφάνειες που οφείλονται σε διάφορους αιτιολογικούς παράγοντες.

Σε τρεις ασθενείς (13,45 και 48 ετών) με αλλοιώσεις της αδαμαντίνης στις λείες επιφάνειες των πρόσθιων τομέων χρησιμοποιήθηκε η ρητίνη (Icon infiltrant, DMG, Αμβούργο, Γερμανία). Συγκεκριμένα, η ασθενής 13 ετών τις εμφάνισε μετά το πέρας της ορθοδοντικής θεραπείας, ο ασθενής 45 ετών εμφάνισε συγγενώς φθορίαση και ο ασθενής 48 ετών υπενασβεστίωση. Και στους 3 ασθενείς κρίθηκε επαρκής η απομόνωση με τολύπια βάμβακος, ενώ η λήψη των ενδοστοματικών φωτογραφιών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την τοποθέτηση του υλικού, έγινε με την ίδια φωτογραφική μηχανή (CANON EOS 1300D- φακός TOKINA AT-X M100 MACRO). Παρατηρήθηκε διαφόρου βαθμού βελτίωση ανάλογα με τον αιτιολογικό παράγοντα της εκάστοτε βλάβης.

 

ΤΕΥΧΟΣ 4 – 2

Η ΑΝΤΙ-ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΚΛΕΚΤΙΚΩΝ ΑΝΑΣΤΟΛΕΩΝ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΣΕΡΟΤΟΝΙΝΗΣ (SSRIS) ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ

Α. ΛΙΟΣΑΤΟΣ, Χ. ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ, Θ. ΔΕΡΒΙΣΟΓΛΟΥ

ΣΤΟΜΑ 2018; 46: 193 – 198

Οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) συνιστούν μια ευρύτατα συνταγογραφούμενη κατηγορία αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, με πρότυπο φάρμακο τη φλουοξετίνη. Τα εν λόγω φάρμακα αναστέλλουν τον μεταφορέα επαναπρόσληψης σεροτονίνης, ο οποίος ανευρίσκεται και σε κύτταρα που δεν ανήκουν στο νευρικό σύστημα, όπως τα αιμοπετάλια. Η μείωση της σεροτονίνης στα αιμοπετάλια επηρεάζει την αιμοπεταλιακή φάση του μηχανισμού αιμόστασης και κατ’ επέκταση τη δημιουργία του αιμοπεταλιακού θρόμβου. Ήδη από την προηγούμενη δεκαετία, μια πληθώρα μελετών στην ιατρική βιβλιογραφία υποδηλώνει αυξημένη πιθανότητα αιμορραγικών επιπλοκών σε ασθενείς που λαμβάνουν SSRIs, με την εμφάνιση γαστρορραγίας να θεωρείται η πιο επαρκώς τεκμηριωμένη αιμορραγική επιπλοκή που συνδέεται με SSRIs. Κατά την τέλεση αιματηρών οδοντιατρικών πράξεων, ο κίνδυνος αιμορραγίας από το στόμα ως επιπλοκή, συνδεόμενη με τη λήψη SSRIs, είναι μάλλον χαμηλός. Ωστόσο ο οδοντίατρος οφείλει να είναι υποψιασμένος τόσο όταν αντιμετωπίζει ασθενείς που είναι ταυτόχρονα υπό αντιθρομβωτική αγωγή όσο και ασθενείς που κινδυνεύουν από γαστρορραγία, όπως αυτοί που λαμβάνουν ή πρόκειται να λάβουν ΜΣΑΦ.

 

ΤΕΥΧΟΣ 4 – 3

ΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΝΟΣΟΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΟΥ

E. ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, Π. ΔΑΓΚΑΛΗΣ

ΣΤΟΜΑ 2018; 46: 199 – 213

Οι περιοδοντικές νόσοι σχετίζονται με συγκεκριμένoυς παθογόνους μικροοργανισμούς που αποικίζουν την υποουλική περιοχή. Ωστόσο, όπως με πολλές χρόνιες λοιμώξεις, η εμφάνιση και εξέλιξη των περιοδοντικών νόσων τροποποιείται από διάφορες τοπικές και συστηματικές καταστάσεις ή από παράγοντες κινδύνου, που επηρεάζουν την αντίσταση του ξενιστή στους παθογόνους μικροοργανισμούς. Το στρες έχει προταθεί σαν ένας από αυτούς τους παράγοντες κινδύνου.

Στόχος της παρούσας ανασκόπησης είναι να παρουσιάσει τους μηχανισμούς που εμπλέκονται στην αντίδραση στο στρες και να αξιολογήσει τη συσχέτισή του στρες με τα περιοδοντικά νοσήματα, συλλέγοντας και αναλύοντας πτυχές των απόψεων που παρουσιάζονται στη σχετική βιβλιογραφία.

Αρχικά παρουσιάζονται ορισμένες γενικές πληροφορίες για την κατάσταση που αποκαλούμε στρες και η επίδρασή του στη φυσιολογία του ανθρώπου. Στη συνέχεια αναφέρονται οι μηχανισμοί με τους οποίους το στρες επηρεάζει την εμφάνιση και εξέλιξη περιοδοντικών νοσημάτων.

Το στρες είναι μία γνωστική αντίληψη έλλειψης ελέγχου ή/και προβλεψιμότητας, η οποία εκφράζεται μέσα από μία φυσιολογική και συμπεριφορική αντίδραση του οργανισμού. Όσο μεγαλύτερη είναι η περίοδος που διαρκεί το στρες, τόσο περισσότερο βλαπτικές επιδράσεις έχει στον οργανισμό.

Το ψυχολογικό στρες μπορεί να επηρεάσει το ανθρώπινο περιοδόντιο μέσω διάφορων μηχανισμών. Ένας πρώτος μηχανισμός είναι το ψυχονευροανοσολογικό μοντέλο που μελετά τους φυσιολογικούς μηχανισμούς που πυροδοτούνται κατά την αντίδραση στο στρες. Το στρες ενεργοποιεί τον άξονα Υποθαλάμου-Υπόφυσης-Επινεφριδίων, με αποτέλεσμα την αυξημένη έκκριση κορτιζόλης και, επιπλέον, ενεργοποιεί το αυτόνομο νευρικό σύστημα, οδηγώντας σε αυξημένη απελευθέρωση των κατεχολαμινών, αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης, από τον μυελό των επινεφριδίων, που μπορούν να προκαλέσουν απορρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ένας δεύτερος μηχανισμός, με τον οποίο το στρες σχετίζεται με την περιοδοντική καταστροφή, είναι μέσω πιθανών αλλαγών στη συμπεριφορά του ατόμου και υιοθέτησης διάφορων επιβλαβών συνηθειών, που σχετίζονται με το κάπνισμα, με την παραμέληση της στοματικής υγιεινής και με αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες. Όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένη ευαισθησία του ξενιστή για περιοδοντικά νοσήματα.

Όπως προκύπτει από την ανάλυση της σχετικής βιβλιογραφίας υπάρχουν στοιχεία που υποδεικνύουν ότι το ψυχολογικό στρες αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση περιοδοντικών νοσημάτων και επιπλέον ότι είναι ένας από τους προδιαθεσικούς παράγοντες για την εμφάνιση οξείας ελκονεκρωτικής ουλίτιδας.

Ωστόσο, είναι απαραίτητος ο σχεδιασμός περαιτέρω ερευνητικών μελετών με στόχο την αξιολόγηση της συσχέτισης του στρες με την εμφάνιση και εξέλιξη περιοδοντικών νοσημάτων, χρησιμοποιώντας τυποποίηση των επιπέδων στρες.

 

ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΟΜΕΝΑ ΑΡΧΕΙΑ

• 2018_Issue4_1.pdf pdf (3314kb) [ download ]
• 2018_Issue4_2.pdf pdf (410kb) [ download ]
• 2018_Issue4_3.pdf pdf (459kb) [ download ]